ตัวหนังสือภูไท
ภาษาภูไท
ภาษาพูดของคนภูไทกระป๋อง
เป็นภาษาที่มีสำเนียงในการพูดจาสูงต่ำลักลั่นกันมาก การเขียนตามอักขระวิธีภาษาไทย ต้องใช้วรรณยุกต์ เอก
โท ตรี จัตวา
เปลืองมาก
การจะอ่านให้ได้สำเนียงที่แท้ก็เป็นปัญหาหนึ่ง
สำหรับผู้อ่านที่ไม่สันทัดอักขระวิธีจะอ่านไม่ถูกต้อง ผิดเพี้ยนไปจากสำเนียงไทกะป๋อง อีกทั้งพยัญชนะและสระภาษาไทยบางตัว ไทกะป๋องก็ไม่ใช้
โดยได้ไปใช้อักษรหรือพยัญชนะและสระตัวอื่นแทน ดังนี้
ภาษาภูไทกระป๋อง
(เสี้ยงหนึ่งของภาษาไทย ความเป็นไทกะป๋อง)
ภาษาของคนภูไทกระป๋อง
เป็นภาษาที่มีการเขียนตามอักขระวิธีภาษาไทย ต้องใช้วรรณยุกต์ เอก โท ตรี
จัตวา เปลืองมาก สำหรับผู้ที่ไม่สันทัดอักขระวิธีจะเขียนไม่ถูกต้อง
อีกทั้งพยัญชนะและสระภาษาไทยบางตัว
ไทกะป๋องก็ไม่ใช้ โดยได้ไปใช้อักษรหรือพยัญชนะและสระตัวอื่นแทน ดังนี้
ภาษาไทย
|
ฉ
|
ช
|
ร
|
ย
|
เอียะ
|
เอีย
|
เอือะ
|
เอือ
|
อัวะ
|
อัว
|
ภูไทกะป๋อง
|
ส
|
ซ
|
ล
|
ย
|
เอะ
|
เอ
|
เออะ
|
เออ
|
โอะ
|
โอ
|
ตัวอย่างเปรียบเทียบเสียงคำ
ฉ
|
ช
|
ร
|
|||
ไทย
|
ภูไท
|
ไทย
|
ภูไท
|
ไทย
|
ภูไท
|
ฉิ่ง
|
สิ่ง
|
ผู้ชาย
|
ผุซาย
|
โรงเรียน
|
โลงเลน
|
ฉิ่งฉับ
|
สิ่งสับ
|
ชิงช้า
|
ซิงซ้า
|
รถยนต์
|
ลดยน
|
โฉนด
|
สะโนด
|
เชื้อสาย
|
เซ้อสาย
|
โรงแรม
|
โลงแลม
|
เอกฉันท์
|
เอกกะสัน
|
ชุดไทย
|
ซุดไทย
|
ราษฎร
|
ลาดสะด๋อน
|
ฉลาด
|
สะลาด
|
วิชาอาคม
|
วิซาอาคม
|
ราชการ
|
ลาดสะกาน
|
ย (เสียงขึ้นจมูก)
|
เอียะ
|
เอีย
|
|||
ไทย
|
ภูไท
|
ไทย
|
ภูไท
|
ไทย
|
ภูไท
|
อายุ
|
อ่ายุ
|
ตีเผียะ
|
ตี๋เพะ
|
เมีย
|
เม
|
อย่าไป
|
ยาไป๋
|
เปรี๊ยะๆ
|
เป๊ะๆ
|
เสีย
|
เส
|
ยินดี
|
ยินดี
|
เบียด
|
เบด
|
||
นางยักษ์
|
นางยักษ์
|
เลีย
|
เล
|
||
ยกย่อง
|
ยกย้อง
|
เอียง
|
เอ๋ง
|
เอือ
|
อัวะ
|
อัว
|
|||
ไทย
|
ภูไท
|
ไทย
|
ภูไท
|
ไทย
|
ภูไท
|
เสือ
|
เสอ
|
ตีผัวะ
|
ตีโพะ
|
ตัว
|
โต๋
|
เครือ
|
เคอ
|
ดอกบัว
|
ด้อกโบ๋
|
||
เรือ
|
เรอ
|
มัวเมา
|
โมเมา
|
||
เมือง
|
เมิง
|
ถั่วเขียว
|
โถ้เขว
|
||
เหลือ
|
เหลอ
|
รถทัวร์
|
ลดโทร์
|
ตัวอย่างคำเรียกในภาษาภูไทกะป๋อง
ภาษากลาง
|
ภูไทกะป๋อง
|
1. เครื่องมือปั่นฟั้นปุยฝ้ายให้เป็นเส้นด้าย
|
หลา
|
2. อุปกรณ์ตันเส้นด้ายด้านขวางถักทอกับเส้นด้ายด้านตั้งให้เป็นผืนผ้า
|
ฟืม
|
3. อุปกรณ์แยกเมล็ดฝ้ายกับใยฝ้ายออกจากกัน
|
อี๊ว
|
4. อุปกรณ์ม้วนเก็บเส้นฝ้ายเพื่อเตรียมคันหรือจัดทำไส้หูก
|
อั๊ก
|
5. อุปกรณ์ขึงยืดเส้นด้ายในขั้นตอนมัดรัดเป็นลวดลายมัดหมี่
|
ลักหมี้
|
6. อุปกรณ์เกี่ยวกับการสานยกยอ สานแห
|
กึ๋ม
|
7. อุปกรณ์จัดทำ เหากูก
ให้เป็นขนาดเดียวกัน
|
ป๋าน
|
8. ขวาน อุปกรณ์ตัดฟันไม้
|
ขวาน
|
9. อุปกรณ์รองรับข้าวเหนียวนึ่งสุกใหม่ร้อนๆ ให้เย็นลงเพื่อให้ดีที่พร้อมบรรจุกระติบ
|
เป๋น
|
10. อุปกรณ์คล้ายธนูใช้ตีดีดใยฝ้ายให้เป็นปุยละเอียด
|
คันโต๊ง
|
11. ย่าม
ถุงผ้าใช้อเนกประสงค์
|
ถ่งกะเทว
|
12. ผ้าถุง
ผ้านุ่งของผู้หญิงที่ถักทอจากใยไหม
|
ซิ้นไหม
|
13. อุปกรณ์ตักน้ำทำด้วยกะลามะพร้าวมีด้ามใช้ตักน้ำดื่ม น้ำใช้
|
โบ๋ย
|
14. สำรับใส่หมากพลู
บุหรี่ ต้อนรับแขก และใช้สอยในบ้าน
|
ขั่นมะ
|
15. อุปกรณ์ใส่หมากพลู บุหรี่ส่วนตัว หรือรับแขกอีกชิ้นหนึ่งมีฝาปิดมิดชิด
|
แอบบะ
|
16. เครื่องครัวลักษณะคล้ายครกหิน ขนาดเล็กใช้ใส่แกง ตำน้ำพริกบางโอกาส ใช้ปิดไหปลาร้า หน่อไม้ดอง
|
จะเอ๋ง
|
17. เครื่องมือทำด้วยไม้ ใช้ยิงกระสุนลูกดอกล่าสัตว์ต่างๆ
|
น้าเกิ๊ก
|
18. เปลือกผลน้ำเต้าแห้ง ใช้บรรจุน้ำไปดื่มโอกาสไปทำไร่ทำนา
|
น้ามเต้า
|
19. อุปกรณ์ทำด้วยไม้ชิ้นหนึ่งในงานคราด ไถนา
อยู่ด้านหลังของควายตัวลากไถคันนา
|
แอ๊ะน้อย
|
20. อุปกรณ์ทำด้วยไม้ประกอบชุดคราด ไถนา
อุปกรณ์นี้อยู่ที่คอควาย
|
แอ๊ะใหญ้
|